Ik kon het toch niet laten en het kan nu nog. Wat zal ik deze site missen. Nog twee weken te gaan, dat wordt afkicken. Afijn, het water staat hoog in de IJssel en dat is een mooie gelegenheid om er foto’s van te nemen. Ik heb ze gemaakt tussen Terwolde en het Gemaal in Wapenveld. Ik had er ook bij Olst gemaakt, maar daar heeft Bert al foto’s van geplaatst, dus die heb ik overgeslagen, anders zien de Epenaren dubbel. Het voorjaar komt er toch echt aan, want op bijna elke ooievaarspaal zitten ooievaars. Op de terugweg reden we langs de Bonerburgersluis in het kanaal in Heerde. Ook hier is het hoog water, want het bulderde met hard geraas naar beneden. Apart om te zien en vooral te horen.

Tijdens mijn werk maak ik zoveel leuke en bijzondere dingen mee. Ik werk, wellicht al bekend, op een kleinschalige woonvorm. Hier leven 21 mensen met dementie met elkaar. Iedereen heeft een eigen studio met sanitair en de woonkamer en de serre is voor gemeenschappelijk gebruik. Elke dag dat ik werk is het genieten met een grote G.
Deze bewoners zitten in mijn hart.

Afgelopen woensdagmiddag hebben we via het mooie fietspad wat van Oene naar Welsum loopt even een kijkje genomen bij de IJssel, waar het water behoorlijk hoog stond.

Nog maar weer eens twee foto's Heden & Verleden, en dan eentje die al eens eerder is gebruikt in oktober 2014.

Naar aanleiding van de laatste ontwikkelingen en de huidige situatie rondom het coronavirus heeft Koppel-Swoe besloten om alle activiteiten waar veel (kwetsbare) mensen samen komen te annuleren tot in ieder geval 1 april.

Ook de locatie van de vier foto's in de vorige aflevering is niet geraden. Ik heb ze gemaakt op de kruising Rietenweg, Hertenkampsweg en de Hakkeltseweg in Vaassen. Misschien is de locatie van de vier foto's in deze aflevering wat gemakkelijker te raden.

Soms zeggen mensen iets waar ik een beetje verlegen van word. Helemaal als iedereen het hoort.

Het kon natuurlijk niet uitblijven, er is de laatste tijd zoveel water gevallen dat het niet kon uitblijen dat de infiltratievijvers van Vitens tussen de Koekenbergweg en de Dellenweg wel vol moesten zitten.

We hadden het al eerder over inspiratie, over het leven na Epernet. We naderen de eindstreep van 31 maart. Ik zal de laatste weken nog proberen eindelijk eens iets zinnigs te schrijven om uiteindelijk snikkend de finish te beroeren. Volgende week zal ik wederom een povere poging doen om nog wat herinneringen op te halen en enkele Epernetters in het lentezonnetje te zetten.

Een goede vriend van ons met een goed gevoel voor humor nam ons mee uit eten ter ere van zijn verjaardag. Zijn moeder, zus en zwager treffen we ook elk jaar tijdens deze traditionele avonden en het werd weer reuze gezellig.