Wanneer gewrichten bij beweging doen denken aan een roestige fietsketting, is artrose waarschijnlijk. Artrose is een chronische ontstekingsreactie van het gewricht. Zwelling en pijn zijn het gevolg.

De mens behoort tot de groep van de omnivoren, oftewel de ‘alleseters’. Er is weinig dat beslist niet geconsumeerd wordt. Mits goed klaargemaakt en gekruid zijn de meest bizarre zaken lekker te maken: knakworst, gefrituurde lamsdarmen, testikels of andere minder spectaculaire tapas. Bij honden komt het regelmatig voor dat zij hun eigen ontlasting (coprofagie) of die van een soortgenoot of kat consumeren. Wij gruwen daar zo van, dat deze gewoonte als een probleem ervaren wordt.

In de jaren dat we in Albir aan het werk zijn geweest, hebben we de wereld aan straatkatten geopereerd (te herkennen aan het afgeknipte oorpuntje). Het zou de indruk kunnen wekken dat erotiek bij dieren, zo daar sprake van is, nog maar voor een handjevol dieren weggelegd is. Dat lijkt zo, maar schijn bedriegt. De ervaring leert namelijk dat het overschot aan honden en vooral katten, ondanks alle ijver, voorlopig niet weggewerkt zal zijn.

„Mijn hond begrijpt mij beter dan mijn man.” Dit soort uitlatingen weerkaatst af en toe binnen de vier muren van mijn spreekkamer. Niet zelden is de man in kwestie er gewoon bij en lijkt hij minder geschokt dan ik. Waarschijnlijk omdat hij dat regelmatig te horen krijgt. Hoe menselijk is een hond?

Er zijn zwerfhonden, -katten en –mensen. Hoe gaan we met deze zwervers om? Zwerfkatten zijn er altijd geweest en bewijzen hun nut doordat ze ongedierte bestrijden. Je kunt eenvoudig niet zonder hen, maar als er te veel komen, krijgen we er last van.

Niemand zal het meer ontkennen: de voorvader van de hond is de wolf. Bij een Duitse herder kan iedereen zich dat wel voorstellen. Bij een chihuahua of Yorkshire terrier van anderhalve kilogram wordt dat al wat moeilijker, maar het zijn allemaal wolven in schaapskleren. Hoe komen we aan al die verschillende rassen?

Eindelijk was het zover. Ties had een half jaar lang Eva Niehlsen bezocht, thee gedronken en Spooky zijn koekjes gegeven. Vanmorgen had ze gebeld: het hondje wilde niet meer eten en bleef stil liggen en eigenlijk was het al een paar dagen zo. Eva was er aan toe en had er vrede mee. In gedachten had ze dit moment al vele malen beleefd. Na een beetje methadon en een kopje thee volgde het laatste spuitje in de halsslagader, want het nekje was al helemaal kaal. Ties dacht dat daarmee het verhaal ten einde zou zijn. Maar de lijdensweg die ze had willen voorkomen, begon nu pas.

Recepties en condoleances bezoeken was een onderdeel van zijn werk waar Ties niet op zat te wachten, maar het hoorde er nu eenmaal bij en achteraf was hij altijd blij als hij gegaan was. In het rouwcentrum afscheid nemen van de overledene probeerde hij te vermijden. Hij wilde liever de overledene herinneren zoals hij/zij bij leven was. Hij kwam vooral voor de familie.

In Spanje zijn Don Quichot en zijn schildknaap Sancho Panza overbekend, beroemd eigenlijk. Voor Maarten Toonder moeten ze een inspiratiebron geweest zijn voor zijn striphelden Heer Olivier B. Bommel en zijn knecht Tom Poes, papieren helden. Niet ver buiten Epe woonde in een afgelegen hoek van de praktijk een boer die erg leek op Don Quichot, de dolende ridder van La Mancha, maar dan van vlees en bloed.

Vandaag het eerste van een serietje van tien verhalen uit het boek ‘Dat doet-ie anders nooit!’, het ‘levenswerk’ van de gepensioneerde dierenarts Peter de Lint. Het 432 pagina’s dikke boek verschijnt begin volgende week, kost 19,95 euro en is te koop bij de boekhandels Bruna en Bosch in Epe en via www.uitgeverijgelderland.nl.