Het is zondag 29 december. De barometer geeft hoge druk en dat geeft veelal mooi weer. En inderdaad, het vriest 2 graden en het zonnetje schijnt. ‘s Morgens om 9 uur vertrek ik samen met m’n maatjes Rens van der Neut en Gerrit Durberg voor een wandeltocht door de vrieskou over het Schaverensepad. Een werkelijk prachtig klompenpad dat op 25 juni 2011 werd geopend. Normaal is de route 10 km met de start bij Dorpshuis De Hezebrink in Emst, maar wij starten vanuit ons eigen dorp vanaf De Veluwepoort midden in het centrum van Epe. Voor ons is de route die we in omgekeerde richting lopen 14,7 km.

Om conditioneel bij aanvang van een nieuw voetbalseizoen sterk voor de dag te komen verliep de voorbereiding van de 1e en 2e selectie van s.v. Epe steevast richting de Renderklippen*. We hebben het hier over het seizoen 1977-1978. Epe 1 speelde net als tegenwoordig in de 3e Klasse B. De trainer van de hoofdmacht was de Zwollenaar Wim Lensink. Hij was de opvolger van Huub Coenen. Trainer Lensink zorgt voor de komst een heuse sportmasseur, C.J. Bronswijk.

Onlangs kreeg ik een prachtige fotokaart van de op 4 maart 1933 in Heerde geboren mevrouw J. (Ans) van den Esschert-Roelofs uit Epe. Het is een mooie sfeer- en reclamefoto van Taxibedrijf R. van den Beld uit Heerde.  De mooie zwarte taxi’s met hun statige chauffeurs staan opgesteld op de Marktstraat. De eerste taxi is een ‘Buick 50 Super’ van het bouwjaar 1953, de andere taxi’s zijn ook Buicks ongeveer van de bouwjaren 1946-1949.

,,’Het weer is koud en guur als de dagen korten en de nachten lengen, maar de feesten van december brengen licht en warmte, met oud jaar: oliebollen.’’ Zo klonk het Polygoonjournaal in de jaren 50. Al eeuwen is het eten van oliebollen typisch Nederlands. De eerste oliebol werd gegeten door de Bataven en de Friezen in het begin van onze jaartelling.

Heel Nederland weet in de 21e eeuw nog wat een stoomtrein is. Dankzij die ene man, Sint-Nicolaas. We hebben het allemaal kunnen zien op zaterdag 16 november toen hij tijdens de landelijke intocht met zijn gevolg aankwam in Apeldoorn. Er waren weer duizenden mensen op de been om de Sint en zijn Pieten live te kunnen aanschouwen. Zelf heb ik warme herinneringen aan dat sfeervolle en oer-Hollandse sinterklaasfeest. Het zingen voor de schoorsteen. En aan al die keren dat je je schoen mocht zetten en je er de volgende ochtend pepernoten en cadeautjes in vond.

De berichtgeving over de sport in Epe (en niet alleen de sport) wordt heden ten dage door het dagblad De Stentor heel erg onderbelicht. Helaas hebben de West-Veluwe en de Kop van Overijssel veel meer de aandacht. Wij (althans ik) zitten niet te wachten op wedstrijdverslagen van Berkum, Urk, Flevo Boys, Putten of Staphorst tegen RKAV Volendam. In de jaren 50 van de vorige eeuw was dat wel anders. De verslaggever ging bij uitwedstrijden van Epe ook gewoon mee met de spelersbus. Zo ook naar de vv Daventria*, ter plaatse liep je via een zandpad langs de Auping-fabriek** aan de Laan van Borgele, naar de accommodatie.

In 1927 ging Bernard Fontein vanuit Deventer op zoek naar een winkelpand voor zijn beide vrijgezelle dochters Mien en Annie Fontein. Bernard Fontein belandde in Epe, waar toen aan de Dorpsstraat c227, wat nu de Hoofdstraat heet, een winkelpand te koop stond van de familie W.J. Meulenkamp. De familie Meulenkamp runde hier een winkel in huishoudelijke en aanverwante artikelen. Het pand stond er al in 1890.

Bovenstaande tekst van ‘Terug naar, was een rubriek in het Deventer Dagblad van 26 juli 1989. In de serie ‘Térug naar’ beschreven verslaggevers de ervaringen die ze hadden bij de terugkeer naar een plek (plaats, dorp, dierentuin, camping enzovoort), waar ze in hun jeugd kennis mee maakten gedurende de zomervakantie. Het is een verhaal van toenmalig verslaggeefster Jantine de Boer die teruggaat naar haar vakantie in Epe voor, tijdens en na de Tweede Wereldoorlog. Ik vond het stuk een mooi beeld van ons dorp Epe geven, in die inktzwarte jaren in de vorige eeuw. Daarom besloot ik om het relaas van de Rotterdamse Jantine de Boer nog een keer met u te delen.

Mooi Epe

O mooie däärp, doar an de Veluwkante!
As kind van oe zing ik veur oe een lied,
bie oe bin ‘k thuus en kan ik ruste vinnen,
doar zuuk ik troos in muujte en verdriet.
Hoe fijn of ’t in de wiede wereld ok kan wezen,
intiem en eigen is ’t alleen bie oe,
in Epe, woar mien oldeluu eur huus steet.
Doar goa ‘k toch altied ’t liefste nog noa toe.

In mijn omvangrijke verzameling aan prentbriefkaarten uit de gemeente Epe heb ik ook bijgaande illustratie in mijn collectie. De kaart dateert van rond 1930 en werd uitgegeven door Scholten’s Boekhandel te Epe. Het is een sfeerbeeld van een boerenerf en een boerderij met schuur (De Woeste?). Voor de grote deeldeuren staat een boerin met een melkbus op een kruiwagen. Zou de melk in die tijd verwerkt zijn bij de Coöperatieve Stoomzuivelfabriek ‘Onze Fabriek’ (1913-1942) op de hoek Brinklaan met de Diepenweg?