Vandaag nog een paar stukjes uit diverse media van kort na de bevrijding van Epe.

In Epe van toen gaan we vandaag en morgen terug naar de oorlogsjaren. Niet met een afgerond verhaal, maar met puntsgewijs enkele zeer diverse onderwerpen in willekeurige volgorde die ik tegen kwam in oude kranten en op internet.

Er zijn veel panden in Epe verdwenen die van grote historische betekenis zijn geweest, maar er zijn er ook die niet alleen behouden zijn gebleven, maar zelfs zijn verfraaid. Dat geldt zeker voor het oude gemeentehuis, waar nu Grand Café Cornelis in zit. In de collectie oude foto’s die we van wijlen Marinus Endendijk hebben gekregen, zit nog een heel mooie. Aan het boompje en de staat van het gebouw te zien is die ongeveer in 1905 gemaakt.

Twee foto’s, van de Beekstraat en de Dorpsstraat, waarop de zaak van Laurens Rempt centraal staat. Ze zijn allebei uit 1920, het jaar waarin de rijwielhersteller en -fabriek en automobielhandel van de Beekstraat naar de Hoofdstraat verhuisde.

Geen foto die centraal staat, maar een advertentiepagina. Het moet de achterkant zijn van een envelop die exportslachterij G.J.Prinsen gebruikte voor de exportpromotie naar Engeland. ‘Bezoekt Epe, het meest vooruitstrevend, landelijke dorp op de Veluwe en gij zult U er willen vestigen. Uitnemend onderwijs, goede verkeerswegen, gezonde streek, verheffend natuurschoon’. En daaronder een aantal Eper advertenties. In ieder geval uit het begin van de vorige eeuw, gezien de namen die er bij staan. Eén ervan valt me op omdat ik er een foto van heb, maar er weinig informatie over kan vinden. Het is Villa Abrahamina, een pension op de hoek Norelholtweg-Beukenlaan, waar nu Tom Schepp woont. De foto zou uit 1923 zijn.

Café-pension Het Meinhuis met de bootjesvijver, Martha’s Hoeve, Elisabeths Hoeve, Herberg De Ellen, theehuis-hotel De Dellen; allemaal prachtige gebouwen die vroeger in De Dellen stonden en al lang geleden zijn verdwenen. Toch vormden ze stuk voor stuk een belangrijke voetnoot in de geschiedenis van Epe. In deze aflevering iets over theehuis - hotel De Dellen aan de Nieuwe Zuidweg èn over een enorme fik die dit horecagebouw net niet bereikte, maar wel een paar honderd hectare bosgebied in de as legde.

Van de foto’s in deze aflevering krijgen veel mensen ongetwijfeld heimwee. Niet omdat er een stukje Epe op staat dat nostalgische gevoelens oproept, maar omdat ze genomen zijn om de beroemde Veluwse Avonden in café-restaurant de Hertenkamp.

Deze aflevering van Épe van toen’ sluit mooi aan op Gert van den Esschert’s zoekplaatje in ‘Woar blif de tied’ van afgelopen donderdag. Want ook dit verhaal gaat over de Coöperatieve Zuivelfabriek Gelria uit Zuuk, één van de vier zuivelfabrieken in Epe. Meer dan tachtig jaar lang verzekerde de coöperatie melkveehouders van een bron van inkomsten.

‘Waar is toch dat paadje van Gerritsen gebleven’, vroeg Freek zich af in deze aflevering van Epe van toen. Nou, dat is hier, op deze foto van rond 1900, te zien. De fotograaf kijkt richting Beekstraat waar onder meer de winkel van Beumer te zien zou zijn. Mij zegt het helemaal niets, behalve dan dat in het boek ‘Ons dorp van toen’ wordt verteld dat Beumer aan de Hoofdstraat de ‘mooiste winkel’ van Epe had: een speelgoedwinkel. Opvallend vind ik de tekst die de afzender van deze ansichtkaart schreef: er waren maar vier ansichten van het dorpje te krijgen. Maar Epe was toen al een ‘heel gezellig en hartelijk mooi dorp’!

Een wel heel aparte foto in de voorlopig laatste aflevering van de serie foto's van de Dorpsstraat/Hoofdstraat in Epe. Te zien is een geschaarde vrachtwagen van transportbedrijf Dirk de Jong die ter hoogte van de huidige Hema geschaard is en het wegdek flink heeft beschadigd. Alleen fietsers en wandelaars konden er nog langs. De vermoedelijke chauffeur staat er met de handen in de zij hulpeloos naar te kijken. Wanneer de foto is gemaakt, is niet bekend.