Wilde zwijnen die in de bewoonde wereld schade aanrichten, het plaatsen van hekken om dergelijke overlast te voorkomen, scherpe tegenstellingen tussen voor- en tegenstanders daarvan en kranten die vol staan met verhalen erover. Ik heb het niet over nu of vijf jaar geleden, maar over bijna een eeuw geleden. Overlast van wilde varkens is van alle tijden. In een serietje verhalen zowel aandacht voor - soms hilarische - gebeurtenissen als een leerzaam stukje geschiedenis.

Het plaatsen van hekken op de toegangswegen van Emst en Vaassen richting Niersen en Gortel en dus het Kroondomein was niet afdoende. De wilde zwijnen wisten feilloos waar zij door het raster konden komen en vernielden complete oogsten van boeren in de omgeving. Ze begaven zich ook naar de dorpen en werden zelfs ten oosten van het Apeldoorns Kanaal gesignaleerd.

Een hoop trammelant dus om de wilde varkens zo rond 1919/1920. Maar hoe erg was het nou? Dat vroeg de Telegraaf zich ook af en dat resulteerde eind november 1919 in een dramatische reportage over het getroffen gebied.

Het was prins Hendrik en zijn gevolg door de massale kritiek, de vele schadevergoedingen die betaald moesten worden en de forse landelijke publiciteit wel duidelijk geworden dat hij de overlast van zijn hobby eindelijk eens goed moest aanpakken. Het moest afgelopen zijn met de buiten zijn terrein wroetende wilde zwijnen. Alleen hekken en rasters waren niet voldoende, besefte hij nu ook.

Pas in de jaren 70 doen zich weer problemen voor. Er lopen al lang niet meer alleen binnen omrasterde gebieden wilde zwijnen en de populatie breidt zich in snel tempo uit. Met alle gevolgen van dien. De geschiedenis herhaalt zich zestig jaar na dato.