In tegenstelling tot eerdere berichten blijft Epernet online. Directe aanleiding is het overlijden van Bert Hanekamp op 11 november 2020. Hoewel we samen hadden afgesproken de site op 1 januari 2021 (of 1 april, als de site precies negen jaar bestaat) offline te halen, zou het me nu aan het hart gaan om daarmee zijn werk voor Epernet in de prullenbak te gooien. Deze website is nu een soort monumentje voor hem. Er worden in principe geen nieuwe artikelen geplaatst.

Dit is het laatste verhaal dat, met enige weemoed, op deze website is geplaatst. Na op de dag af 8 jaar veel plezier aan Epernet te hebben beleefd, stoppen we er mee. Het is mooi geweest, heel mooi. Maar ook genoeg. In dit laatste verhaal blikken we terug, gaan we in op wat opmerkingen en vragen die afgelopen maand zijn geventileerd en geven we wat tips hoe een aantal Epernetters is terug te vinden op het wereldwijde web.

Vooraf gegaan door 2 jaar de site Epenaren, al met al best wel een lange tijd. Samen dus 10 jaar in dienst van de gemeenschap, want zo voelde ik dat eigenlijk.

Eerlijk gezegd loop ik al een tijd met het idee dat het wat mij betreft genoeg is geweest met www.epernet.nl. Hoewel ik enorm kan genieten van van alles wat er op te zien en lezen is, ben ik de inspanningen die ik er voor moet leveren gaandeweg meer als werk dan als hobby gaan zien.

De dichterlijke lofzang op Epernetters die Henk Posthouwer produceerde sinds we bekend maakten dat we vandaag onze laatste artikelen zouden plaatsen en het daarna over en uit is, schept wat mij betreft verplichtingen. Hij schreef immers niet over zichzelf. Ik kan niet dichten en zeker niet zo mooi als Henk dat kan, maar wil wel een poging wagen om hem in rijm – het niveau van Sint en Piet-rijmelarij, want verder kom ik niet – te bedanken voor al het moois dat hij voor ons allemaal heeft geschreven.

We gaan met Epernet een iets andere koers varen. We gaan van een platform naar een weblog. We willen Epernet wat persoonlijker, speelser, verrassender, frivoler, afwisselender, creatiever maken. Dat betekent onder andere dat we in principe niet meer alle persberichten en dergelijke plaatsen.

Het publiceren van alle persberichten, waarvan verreweg de meeste moeten worden herschreven en/of gefatsoeneerd, betekent dat we dagelijks veel tijd kwijt zijn die we eigenlijk liever een andere invulling zouden willen geven. Bij sommige – zo eerlijk moeten we zijn - vragen we ons ook weleens af wie daar nou op zit te wachten en aan het aantal lezers van die artikelen te zien zijn dat er niet veel. We zijn blij dat zo veel organisaties gebruik maken van de mogelijkheden die we bieden om bekendheid te geven aan hun nieuws en activiteiten en ons op hun perslijst hebben gezet, maar juist doordat dat er steeds meer werden, begon het een echte belasting te worden, zelfs in onze vakanties.

We willen ons meer toeleggen op teksten en beelden die we zelf maken. Veel onderdelen houden we erin. We blijven foto’s maken tijdens wandelingen en fietstochten, van activiteiten en wat dies meer zij. We gaan er in veel gevallen wel creatiever mee om, ze regelmatig anders presenteren, er meer mee spelen. De kritische en historische verhalen, columns, gedichten, recepten voor overheerlijke maaltijden en andere zaken die (on)regelmatig op Epernet worden geplaatst willen we niet kwijt, maar ook in de presentatie van die ingrediënten gaan we wat gevarieerder te werk.

Daarnaast gaan we Epernet een persoonlijker tintje geven, zoals met foto’s die we elders gemaakt hebben en op een platform niet zouden publiceren, anekdotes, bijzondere uitspraken die we gehoord of gelezen hebben, mooie of leuke foto’s die we elders tegenkomen, een link naar een verhaal dat we zelf leuk vinden, een mening of losse gedachte die we kwijt willen, een filmpje dat we toegestuurd hebben gekregen enzovoorts. Een aantal persberichten blijven we wel plaatsen, maar die zullen we in een sommige gevallen ook anders presenteren

Enfin, wie ons blijft volgen, merkt het vanzelf wel.

Zo, daar zijn we weer. In een nieuw jasje. Het zal trouwe bezoekers niet zijn ontgaan dat we afgelopen weken nogal wat problemen hebben gehad. Onderhoudswerkzaamheden verliepen niet naar wens, een update van het besturingssysteem liep in de soep, hackers vielen ons achter de schermen lastig; het zal even allemaal tegen. Bovendien hadden we zelf al een tijd wat wensen en ideeën die op de ‘oude’ site niet of nauwelijks te realiseren waren. Een goede reden om min of meer met een schone lei te beginnen.

Als je iets maakt wat je leuk vindt en merkt dat veel andere mensen dat kennelijk ook leuk vinden, geniet je dubbel. Dat doen wij van Epernet. Deze site trekt een toenemend aantal mensen. Vorige maand is dit plekje op internet zelfs voor het eerst meer dan 150.000 keer bezocht.

We voegen ons met dit stuk even bij de velen die op de laatste dag van het jaar terugblikken. Tegelijk willen we een flink aantal mensen hartelijk bedanken.

Een mijlpaal gisteren: ‘Onze man in Brazilië’ jubileert. Gerard van de Schepop heeft zijn 200ste column 'Bij ons in Brazilië' voor Epernet gepubliceerd. Een bijzonder moment voor een bijzonder mens.

Vier Epenaren gaan Epernet verrijken met verhalen en/of foto’s. Rijk van Ark houdt ons op de hoogte van het wel en wee bij ‘zijn’ voetbalclub SV Epe en schrijft over Eper zaken die hem bezighouden, Sjaan Durberg laat ons meegenieten van wat haar op haar fiets- en wandeltochten opvalt, Gert van den Esschert geeft ons les in de geschiedenis van Epe met zijn eigen rubriek ‘Woar blif de tied…’ en Henk Posthouwer verblijdt ons met gedichten.

Met ingang van vandaag presenteren we een nieuwe, historische rubriek op Epernet. De bekende prentbriefkaartenverzamelaar en amateurhistoricus Gert van den Esschert tekent voor 'Woar blif de tied', waarin hij ons laat meegenieten van oude foto's en prentbriefkaarten.