Ga er maar eens goed voor zitten, want dit is een voor Epernet-begrippen extreem lang verhaal. Maar het moest geschreven worden. Omdat de mensen om wie het gaat er recht op hebben te reageren op de vele verhalen die over hen zijn verschenen en omdat het inzichtelijk maakt wat er achter de schermen in Epe gebeurt. En dat is niet iets om trots op te zijn als Epenaar. Schrale troost bij het lezen van dit lange verhaal: hoe verder je komt, hoe gekker het wordt.

Tik ‘camping Beekhorst Epe’ in op Google of ‘Beekhorst’ op de site van de gemeente Epe en je krijgt een flinke bak ellende over je uitgestort. Een broeinest van criminele buitenlanders die er illegaal en permanent woonden en zich schuldig maakten aan verboden wapenbezit en drugshandel en –productie; daar komt het zo’n beetje op neer. Eigenaar Bert van Zuuk hangen daardoor dwangsommen van in totaal een kleine 300.000 euro en daarmee het faillissement boven het hoofd. De geboren en getogen Epenaar wil alle wildwestverhalen dolgraag nuanceren en naar het rijk der fabelen verwijzen, want de gemeente heeft volgens hem een wel heel verkeerd beeld geschetst en hem ,,bewust kapot gemaakt om een voorbeeld te stellen’’.

Na ‘Oenenaren in de Tweede Wereldoorlog’, ‘Het drama Klementbrug’ en ‘Epenaren in de Tweede Wereldoorlog’ heeft de Stichting Het Doorgeefluik haar vierde boek uitgebracht. Ditmaal staan ‘Heerdenaren in de Tweede Wereldoorlog’ centraal. Schrijver is Epenaar Dick van der Veen (77), voorzitter van de stichting, die verder bestaat uit Roel van Nek en Henk Radstake. Zijn oeuvre is zeer veel omvattend, van ‘Het beste van Gait van der Renderklippen’ tot dit historische boekwerk.

De hal van zijn woning/kantoor van zijn persbureau aan De Heuve staat vol stapels dozen waarin het net afgeleverde boek van Stichting Het Doorgeefluik zit. Naast een van zijn twee bureaus staat een grote doos vol boeken die hij zelf heeft geschreven. Dick is de tel inmiddels kwijt geraakt: ,,Achttien, of negentien, denk ik. Kijk, dit was de eerste: ‘De beste van Gait van de Renderklippen’.’’

Wim Mekelenkamp heeft zijn tweede boek uitgebracht. Reden om eens kennis te maken met de auteur.

Wie wel eens langs het pand loopt waar onder andere van der Loo woninginrichting en in het verre verleden de Wibra in zat, moet vast wel eens het bordje met het opschrift 'De Natuur Uw Arts' zijn opgevallen.

Op weg van Emst naar Epe of andersom, stellen vier kunstenaressen hun ateliers aanstaande weekend open voor publiek tijdens de Open-Atelierdagen Noordoost-Veluwe.

Drie jaar geleden hoorde Bep Breugem (52) van een kennisje dat ze op schilderles ging. Dat leek haar ook wel wat en spontaan ging ze mee. Want leren schilderen, dat had ze altijd al gewild. Als kind was ze niet echt veel aan het tekenen, maar ze was wel altijd bezig met kleuren. Ze bleek een talent. Ze schilderde dieren, portretten en stillevens en ontwikkelde een geheel eigen stijl. Nu is het tijd voor een volgende stap.

Op feestjes ontstaan soms de wildste ideeën. Meestal komt daar niets van terecht omdat het toch wel heel ver ging. Zo niet voor de Epenaren Wim Smit (70) en zijn schoonzoon Joost Baan (40). Zij brengen hun wilde plan ten uitvoer en doen vanaf maandag 8 december mee aan de Noordkaap Challenge, een rally naar het noordelijkste puntje van Europa in hartje winter. Ze rijden ten bate van 3FM Serious Request, dat dit jaar via het Rode Kruis vrouwen en meisjes die slachtoffer worden van seksueel geweld gaat ondersteunen.

Hij is de koning in zijn onmetelijke rijk. Zijn pakweg twee miljoen volgelingen werken van zonsopgang tot zonsondergang hard om het hem naar de zin te maken en ook zijn koninginnen in de watten te leggen. In de winter zijn de rollen omgedraaid en zorgt hij voor zijn harde werkers. Een kijkje nemen in zijn koninkrijk is niet zonder gevaar. Maar als je de aanwijzingen van koning Wilfred Muis goed opvolgt, kom je er ongeschonden uit.

Er is één ding dat hij net zo graag doet als kokkerellen: praten over eten. Dat doet Jan van de Vlekkert in het tweede en laatste deel van het interview naar aanleiding van zijn rubriek ‘Met pEPEr en zout’ op Epernet. ,,Als je me m’n gang laat gaan, zit je hier morgenochtend nog.’’ Een gesprek over sausjes, marinades, wild, vlees uit de supermarkt, onze eetgewoonten, de hersentjes van een houtsnip, rundercarpaccio en vooral eerlijke producten.

Hij heeft een eigen culinaire rubriek op Epernet en we hebben al enkele malen hoog opgegeven over zijn culinaire kwaliteiten, dus is het de hoogste tijd om Jan van de Vlekkert eens te portretteren. Wie is hij, wat heeft hij op kookgebied gedaan, wat is zijn filosofie over eten, wat kunnen we verwachten in zijn rubriek ‘Met pEPEr en zout’, wat wil hij daarmee bereiken?