We komen de laatste tijd slecht aan het plaatselijk nieuws. Dat ervaar ik als heel vervelend.

Na twee jaar hetzelfde sportschema gevolgd te hebben wordt het tijd voor wat anders. Die twee jaar was op mijn verzoek, ik wilde het allemaal goed onder de knie krijgen en bovendien verzwaarde ik mijn programma zelf wel. Dat ging goed, de frequentie en gewichten werden verzwaard en op een dag besloot ik dat ik toe was aan een nieuwe uitdaging.

Tweeëndertig jaar geleden liep ik in een verpleeghuis, bloednerveus achter een zuster aan. Op weg naar mijn sollicitatiegesprek. De zuster droeg een uniformjurk, een panty en Birkenstock slippers. Ze had enorme klapkuiten. Ik weet nog dat ik dacht: ,,Ik hoop niet dat ik die ook krijg.”

Ergens ben ik gewoon een paar jaar kwijt. Een stuk of tien schat ik zo in.

Toen het nog helemaal niet in was om je hoofd leeg te maken, deed ik dat al.

Normaal kan ik er weken over doen, een zomervakantie boeken. Dan ga ik avonden uitzoeken wat voor huisje en waar ik dat wil, maak een selectie, laat echtgenoot kiezen, prik dan een avond dat er een klap op gegeven wordt, om dan er achter te komen dat het net voor mijn neus verhuurd is. Aan een ander. Daar heb ik in de loop der jaren wel van geleerd. Zo maakte ik een heuse top 10. Meestal belandde ik bij nummer 7.

Al vaker heb ik het hier gehad over mijn onvolprezen autootje met haar plagerige karakter. Van de week had ze me weer tuk.

Jongste is bezig met een opleiding voor monteur van F16’s en F35`s. Dat doet hij via Defensie.

Jongste mag, na een half jaar stage lopen op de kazerne in Woensdrecht, opgehaald worden. Aangezien er veel spullen in het weekend vanuit Epe die richting zijn opgegaan, is het niet haalbaar alles met het OV weer naar huis te vervoeren. En dus neemt moeders een vrije dag!

Af en toe maai ik over mijn nachtkastje. Dat gebeurt meestal als ik half slaapdronken uit mijn bed kom. Mijn wekker moet het daarbij vaak ontgelden. En nu doet hij dus niets meer.