Er zijn een paar attributen in mijn leven die een geheel eigen wil hebben. Ondanks dat ze al nagekeken zijn door experts blijven ze volledig hun eigen gang gaan.

Volgens mij zijn er maar weinig mensen die het leuk vinden om te horen te krijgen: ,,Je bent precies je moeder”(of vader). Qua uiterlijk krijg ik het nooit te horen, qua innerlijk vind ik het niet leuk om te horen. Maar nu ontdekte ik het zelf.

Ik rijd naar mijn ouders die in Voorhuizen wonen. Het is vlak voor kerst. Thuis heb ik een echte kerstboom staan dit jaar, maar waar ik zo op gehoopt had, gebeurde niet. Het ding rook niet naar kerstboom. Misschien zou ik nog een spuitbus met dennengeur moeten kopen, maar eigenlijk belachelijk, met een echte boom in huis.

Als meisje had ik een droom; ik zou zo graag in een ziekenhuis werken.

En bijna zou die droom uitkomen, na de middelbare school was ik aangenomen in het (toen nog) Sint Elizabeth ziekenhuis in Amersfoort. Dat ik af en toe zingend door het ziekenhuis zou moeten lopen in dit katholieke ziekenhuis nam ik voor lief. Vlak er na viel een uitnodiging voor een sollicitatiegesprek voor het Zonnehuis in Beekbergen in de bus. Voor de zekerheid maar even kijken. En meteen bij binnenkomst wist ik: ‘Hier wil ik werken, wat een fijne sfeer.’ En dus werd het de opleiding tot ziekenverzorgende in plaats van de opleiding tot verpleegkundige.

Na jaren druk te zijn geweest met koters en werken kwam de kriebel weer opzetten en dit jaar heb ik de opleiding tot verpleegkundige behaald. In de uitstroomvariant VVT, dat staat voor Verpleeghuis, Verzorgingshuis en Thuiszorg.
Dus niet voor het ziekenhuis.
Maar ik zag een vacature en besloot: ‘Als ik die droom nog wil beleven die ik als jong meisje had, dan moet ik hem nu laten uitkomen, over een paar jaar zitten ze niet meer op mij te wachten.’

Onlangs hadden we een behoorlijke verstopping. De flessen gootsteenontstopper vlogen er doorheen.

Ik was er niet zo voor, dat Netflix. Was bang dat er nog meer tv gekeken zou worden. Maar het tegendeel is waar; er wordt juist minder gekeken. Want we kijken selectiever en iedereen heeft zo z`n eigen serie, dus om de beurt kijken we naar een aflevering van de eigen serie. In de tijd dat een ander kijkt lezen we. (Of kijken we mee…)

Pas kwam ik er achter dat ik over zou kunnen komen als iemand die kapsones heeft. Het gebeurde onbewust, maar het schaamrood stond me op de kaken.

Ik ben slecht in afscheid nemen, ik durf daar ruiterlijk voor uit te komen. Afscheid van de seizoenen, feestdagen, eigenlijk van alles, ik kan er niet echt goed tegen. Zelfs als een geliefd mokje kapot valt kan ik van slag raken, afscheid van vele lekkere bakkies koffie…

Sinds V&D ter ziele ging ben ik niet meer wezen winkelen. Want daar begon en eindigde altijd mijn winkelritueel.

Vroeger dacht ik altijd dat ik niet technisch ben. Dat valt nog best mee.