Belangrijke gebeurtenissen die een centrale plek nodig hebben, komen in onze stad Belo Horizonte bijna automatisch terecht op het ‘Vrijheidsplein’. Even een opmerking over deze stad ‘Mooie Horizon’. Wat ik zo fijn vind, is dat tegenwoordig bijna iedereen weet waar Belo Horizonte ligt, omdat nog steeds flinke commentaren gelezen kunnen worden over het ‘dramatische’ feit dat in het stadse stadion, tijdens de WK, de superkanaries van Brazilië met 7-1 in de pan werden gehakt door het Duitse droomteam.

Mijn zoon Bernardo woont en werkt in Amsterdam Hij getuigt in Facebook dat na die bijna dodelijke nederlaag hij aan de ene kant zeer blij was met dit verlies, omdat hij nu niet meer de ligging van zijn geboortestad hoeft uit te leggen.

Over het Vrijheidsplein als cultureel centrum van Belo Horizonte heb ik al eens een column gewijd. Het plein en zijn wonderlijke ipês die nog steeds in bloei staan.

Op en rond dit plein komen de verschillende alternatieve verenigingen bij elkaar, samengeroepen door de overkoepelende organisatie met de mooie naam ‘Andando com a Vida’, wat vrij vertaald ‘In harmonie met het Leven’ betekent. Die gemeenschappen laten zien en horen, voelen en proeven, kennismaken met en proberen van hun rijke verscheidenheid aan geestelijke producten, spirituele boeken, inspirerende zenmuziek ritmes, rituele dansen, genezende massages en diepgaande meditaties.

Een serie witte tenten, ieder onderverdeeld in vier door witte zeilen afgescheiden ruimtes, waren opgesteld langs het door hoge palmbomen omlijnde middenpad. Op het eind een grote ronde tent waar de officiële plechtigheden werden gehouden. Tien procent van de eventuele opbrengst werd als een soort entreegeld afgestaan aan de overkoepelende organisatie.

De politiemachten waren aanwezig om met of zonder paard de orde te handhaven en eventuele slechte en kwaadwillende figuren te onderkennen en af te voeren naar een bewaarhuis.

Wat foto's van deze markt met zijn innerlijk toch wel rijke mensen. Door anderen worden ze vaak bestempeld als eigenaardige schepsels, die op een bijzondere manier hun vrijheid uitoefenen en daarin niet gestoord willen worden.

Alle soorten mensen namen daaraan deel. Op het podium verschenen zelfs groepen met rolstoeldanseressen en vertegenwoordigers van niet-Westerse religies.

De twee laatste foto’s bieden een inkijkje in de ruimtes die de internationale beweging  Self Realisationship, de meditatiegroep door mijn vrouw opgezet, afgehuurd hadden voor boekverkoop en gezellige praatjes.

Een populair gezegde in Nederland is: verschil moet er zijn. Bedoeld worden dan de verschillen in smaak en de economische verschillen tussen meer en minderbedeelden. Ik voeg daaraan toe: de verschillen op vooral cultureel en religieus gebied. Daarin ligt onze rijkdom. Een rijkdom die vaak niet overal wordt begrepen. Vaak niet in het gezin, niet op straat, niet in de buurt, niet in het dorp, niet tussen de buurtschappen en dorpen, niet tussen de steden en provincies, niet tussen volksgroepen en stammen, niet tussen landen en continenten.

Misschien wel in de Wonderschone Natuur, ofschoon je daar vaak bent met minder mensen.