De beroemde Ludwig Collectie is te zien in Belo Horizonte. Wij lieten dat buitenkansje niet verloren gaan en bezochten de bijzondere tentoonstelling.

Wie nog nooit van de Ludwig Collectie heeft gehoord, kan hier even kijken.

Het Vrijheidsplein van Belo Horizonte met zijn oude en deftige regeringsgebouwen in klassieke stijl is een centrum geworden waar op cultureel gebied altijd wel iets te doen is. Een van die gebouwen hebben wij verleden week even bezocht toen wij lazen dat een deel van de beroemde Ludwig Collectie, met zijn zetel in het Russische Petersburg, daar was tentoongesteld. Nu houden wij niet zo van moderne kunst, maar omdat er ook een schilderij van Picasso tussen stond met nog enkele werken van kunstenaars waar wij wel eens van gehoord hebben, zijn Rosana en ik even gaan kijken.

Wij dachten ondertussen wel dat onze stad, door kunst van buiten aan te trekken, een steeds betere internationale naam krijgt.

Ons bezoek was meer dan de moeite waard. Zullen wij even naar binnen gaan?

De rijke uit Europa geïmporteerde trap in de grootse entreehal van dat cultureel centrum is indrukwekkend. Met wat schroom beklommen wij de imposante treden.

De tentoonstelling was op de derde verdieping. Zaal 1gaf ons al een indruk met een portret van Ludwig (een rijke Duitse chocoladefabrikant, 1925-1996) door de popartist Andy Warhol. Er stonden daar nog drie andere, minder bekende werken.

Aan de zijmuur links hing dan de Picasso '3 Big Heads'. Om eerlijk te zijn, zou ik zoiets nooit aanschaffen, maar verschil moet er zijn, vooral in smaken.

Vier van de 60 opgestelde werken vonden Rosana en ik geweldig wat de schoonheid en compositie betreft, respectievelijk van Tom Wesselman met zijn 'Steel Drawing', Jeff Koons met zijn 'Querubs', Berndt Schwazer met zijn 'German Wall’ en 'European Vulcano' en het ongewone schilderij van Jochem Rolfes 'Body Merge' met de wat verscholen vrouw. Het lijkt wel een zoekplaatje.

Twee ‘religieuze’ werken wierpen wat vragen op, vooral wat de bedoelingen van de kunstenaars betreft. Wij gingen er even bij zitten, maar kwamen niet tot een goed klinkende conclusie. Zhilinsky met zijn wat zeer gecompliceerde werk 'God met ons' en de Chileen Claudio Bravo met zijn 'Madonna” met diverse bijna onbegrijpelijke symbolieken.

Een bijzonder object was volgens mijn nederige opinie een werkje met een vierkante houten lijst die een ovalen lijst omsingelde, met binnenin scènes met veel verwoesting en vernietiging. Ik had de betekenis pas door toen ik de titel las: Hiroshima. Ik zag de bom terug in de belijsting.
Symbool van wat er nu nog veel gebeurt in verschillende steden en streken.

Kunst is veelomvattend. Er zijn ontelbare voorstellingen mogelijk, ieder met zijn eigen inbreng en interpretatie. Bij de klassieke schoonheid vallen er weinig vragen en het geheel als schoonheidsuitdrukking is goed te begrijpen. Ik heb eens gelezen dat ‘de Schoonheid de schaduw van God is’. Bij moderne kunst zijn er meer vragen dan antwoorden, maar dat is de moderne mens eigen: een onrustige drang naar nieuwe wegen. Dat gebeurt in de muziek en vooral ook in de schilderkunst. Het schijnt allemaal kunst te zijn, maar soms...

Het is wel de verdienste van Ludwig en zijn vrouw dat zij hun vermogen hebben besteed aan het veilig stellen van vele kunstwerken. Soms kocht hij een jaar lang iedere dag een kunstwerk.
 
Volgende week deel 2 van deze toch wel bijzondere expositie.