Een foto van iets waaraan heel veel mensen heel veel mooie herinneringen hebben: natuurbad De Wijerd. Het zal veel van diezelfde mensen nog steeds pijn doen dat het bad er al járen verpauperd bij ligt en dat er geen zicht op is dat het ooit weer in oude luister wordt hersteld.

Het bad, dat oorspronkelijk, vanaf 1901, een bassin van de stoompapierfabriek van G.J.Dijkgraaf was, werd op 13 juni 1906 als ‘zweminrichting geopend’. Voorzitter van de vereniging die het bad beheerde werd de populaire huisarts Paul Loeff. In 1927 werd het beheer ondergebracht in een stichting, die de papierfabriek van Dijkgraaf overnam en doorverkocht aan de familie Bagerman, die er een jaar later de Eper Stoomwasserij BV begon. De Provinciale Overijsselsche en Zwolsche Courant van 16 september 1927 berichtte daar als volgt over: ‘Het ruim 1 H.A. groote waterbassin aan den Heerderweg, waar sinds enkele jaren de Eper bad- en zweminrichting is gevestigd, was tot heden gehuurd van de heeren Dijkgraaf. Het is heden in publieke veiling aangekocht voor een nieuw op te richten vereniging, die zich ten doel stelt het bassin verder als bad- en zweminrichting te exploiteren, zoodat deze inrichting als zoodanig gelukkig voor onze plaats behouden blijft.’

De stichting bleef voortvarend te werk gaan, want een jaar later werd de plas uitgebaggerd. Van de bagger werd een eilandje gemaakt, dat tot in de lengte van jaren is gebleven.

In 1930 werden er voor het eerst zwemwedstrijden gehouden. Dr.Loeff, die nog steeds voorzitter was, memoreerde in zijn toespraak dat het bad in de beginjaren klein en primitief ingericht was en dat het bestuur een aantal erg moeilijke jaren had gehad. Maar het bad werd breed gedragen door de bevolking, die er massaal gebruik van maakte en daardoor kwam het toch nog goed.

In november 1932 kon er zelfs geld af voor de bouw van 124 nieuwe badhokjes, getuige een artikeltje in de Nieuwe Apeldoornsche Courant van 29 november 1932.

Begin jaren 60 was de accommodatie hard toe aan een flinke renovatie en ook daar was toen geld voor. Twintig jaar later werd de boel nog eens flink verbouwd. Eind 1994 nam Theo Wunderink het bad over, nadat hij Dierenpark Wissel had verkocht. Vier jaar later sloot hij zoals het er nu naar uit ziet definitief de poort.

Wat nu nog rest zijn vooral mooie herinneringen van mensen, onder meer van degenen die in het boek ‘Ons dorp van toen’ uitgebreid aan het woord komen.

• 
•