In de vorige aflevering, over de uitkijktoren Belvédère, werd ook gerept over de Veluwsche hut die tegelijk met de toren werd gesloopt. Ook daar zijn gelukkig foto’s van. Die staan in deze aflevering, net als een hilarisch artikel over de uitkijktoren, die daarin tot op de grond toe wordt afgekraakt.

Het boek ‘Te voet over de Veluwe’ dat de ANWB in 1923 uitgaf, beschrijft waarom de Veluwsche Hut een bezienswaardigheid was. ‘We verlaten Epe van het pleintje bij de kerk langs den weg door Laarstraat (de Hoge Weerd heette vroeger Laar Enk - JS), om den verderen tocht aan te vangen met een bezoek aan de Veluwsche Hut en de Belvédère. Na het dorp te hebben verlaten, houden we op den eersten viersprong rechts en daarna links aan. In het dennenbosch aan onze rechterhand liggen dan de gezochte gebouwtjes. Het huisje vertoont de Veluwsche woning, zooals deze tot voor kort algemeen werd aangetroffen, maar die langzamerhand zal moeten verdwijnen, naarmate de toestanden op de heide verbeteren. In de hut vindt ge al het huisraad, dat er noodig is, om zulk een eenvoudige woonplaats voor het gebruik geschikt te maken, ook vindt ge er werktuigen voor huisnijverheid, de gereedschappen voor het klompenmaken en een weeftoestel. Is deze Veluwsche Stulp alzoo werkelijk een bezoek wel waard om de toestanden op de Veluwe te leeren kennen, het andere gebouw, de houten Belvédère is meer een attractie voor kinderen en dagjesmenschen. Voor beide kan men een toegangskaart (f00,10 p.p.) halen bij M.IJzerman, wonende tegenover de gebouwtjes.’

Dat weeftoestel was heel bijzonder, want het was een exemplaar uit 1651, beweerde Epe’s Bloei. Op Tweede Pinksterdag 1912 en 1913 had de vereniging daar een ‘oud-wever’ voor gecharterd die ermee overweg kon en een demonstratie gaf. Er werd volop mee geadverteerd om bezoekers te trekken.

Opmerkelijk is dat in diverse media is te lezen dat de hut in 1930 net als de Belvédère werd gesloopt, maar dat in een lofzang op Epe als toeristendorp in de Provinciale Overijsselsche en Zwolsche Courant van 7 december 1935 nog werd gesteld dat ‘bij de ‘Wachtelenberg ook de Veluwsche hut’ bekeken kon worden, ‘die gebouwd en ingericht werd om een denkbeeld van een oud-Veluwsche arbeidserswoning te geven’.

Hoe het ook zij, tenminste één persoon was blij dat de Belvédère werd afgebroken. Auteur D.J. van der Ven vond het een ‘wanstaltig onding’, zo blijkt uit zijn boek ‘Ons mooie Nederland – Gelderland – deel 3 De Veluwe’ dat in 1923 werd uitgegeven: ‘Maar waarom men te Epe, dien als met den boschzoom vergroeide hut, tot gezelschap heeft gegeven een enkele tientallen meters hoog skeletgevaarte, dat wordt vereerd als „Belvedère", zie dat begrijp ik maar niet. Mij komt het voor, dat deze in het blijde voorheuvellandschap van Epe neergekwakte uitzichttoren, daar thans tijdens den oorlog alleen geduld wordt om mogelijke beteekenis als uitkijkpost voor onze landsverdediging. Moge de eerste vredesdaad van V.V. Epe zijn over te gaan tot slooping van dit wanstaltige onding, dat den naam van belvedère heusch niet mag opeischen voor het planken bouwsel van op elkaar gesjorde balken. En laat men dan ook ten opzichte van een misschien nieuw te stichten werkelijke belvedère, (wanneer men daaraan althans behoefte gevoelt) andere zelfs grootere gemeenten een  beschamend voorbeeld geven door op een domineerend punt, niet in de directe nabijheid van de historische Veluwsche hut, een uitkijktoren te bouwen naar het bekroonde ontwerp van een nationale prijsvraag.’

• 
• 
•