De oudere Epenaren zullen zich de dag van de bevrijding van ons dorp nog goed herinneren. Was het nu 17 of 19 april, eigenlijk maakt het weinig uit, er kwam een einde aan een lange donkere periode en vele onderduikers gingen weer ‘bovengronds’.

Onlangs schreef ik een gedicht over het verplanten van oude bomen. Deze bomen stonden eens op het erf van de familie Van Essen aan de Wachtelenbergweg en zijn nu geplaatst voor de nieuwe unilocatie bij SV Epe.

Zulke bomen vertellen een verhaal, dat verder verteld moet worden. Hopelijk wordt er nog eens een herinneringsteken geplaatst als eerbetoon aan een familie die alles riskeerde voor de opgejaagde medemens. Willem Veldkamp heeft een royaal hoofdstuk in zijn boek Verzet in Epe aan deze dappere familie gewijd. En ik doe dat met een gedicht, want een dorp mag nooit vergeten waarin zijn bewoners groot waren.

het groen van de lente

echte moed komt van binnenuit
bescheidenheid zonder woorden
kent doodsangst en ook kalmte
en is een voorbeeld voor allen

eens heerste hier het kwade
stille kracht overwon de terreur
de ongewenste medemens vond
een ondergrondse veilige haven

gedenk onze belangeloze redders
het jonge groen van deze lente
waarin zij immer aanwezig zijn
is onze hoop voor de toekomst

Het huis van de familie Van Essen aan de Wachtelenbergweg, waar zo'n zestig onderduikers een veilig heenkomen vonden.

Eper verzetsmensen

Mevrouw Van Essen met haar drie zoons

Mevrouw Van Essen met de geallieerde piloot J.P.Wilson, over wie in het artikel  uit het tienmalige Noord Veluws Dagblad hieronder meer is te lezen.

Klik voor een vergroting.