Mijn in Amsterdam wonende en werkende zoon Bernardo was enige dagen in Belo Horizonte voor een familiebezoek. Natuurlijk veel met hem door zijn geboorteplaats gewandeld. Een fijn uitje was ons bezoek aan de tentoonstelling over Maurits Escher, de bekende Nederlandse lithograaf  en tekenaar, die de kijkers laat deelnemen in de mysteries van perspectief en spiegelbeeld. Na de Limburger André Rieu heeft deze Fries van Duitse afkomst dus ook Belo Horizonte gevonden. Onze stad wordt steeds groter in betekenis (en problemen).

Alles was georganiseerd in wat zalen van een groot en goed ingericht, modern theater. Hier een foto van het Palácio das Artes aan de voornaamste avenue van de stad Belo Horizonte.

De tentoonstelling  was verspreid over verschillende zalen met tientallen lithografieën, gravuren en over de hele wereld beroemde grootschalige tekeningen in perspectief, die via spiegels en andere methoden onverwachte wendingen krijgen. Het grote publiek genoot van de gevarieerde interactieve werkstukken, echte visuele puzzels met ‘optische effecten die tijd en ruimte op een ongebruikelijke manier exploreren’.

Onze lievelingsheilige Franciscus volgens Escher, een minder bekend werk en ook enkele bekende werken:

Hieronder een foto-indruk met veelal zoon Bernardo in de hoofdrol.

De hand van de fotograaf en ontelbare keren Bernardo.

De schrijver leest zijn opgeschoten jong een verhaaltje voor en zet de stoute jongen in een hoek:

Ergens ver beneden in een heel diep gat:

Hij zet de losse stukken in elkaar:

Tussen de schoenen van zijn vader en in het midden van schijnbaar onmogelijke situaties:

Naderhand natuurlijk in een brede stoel even genieten van een dankbaar kopje espresso met een Braziliaans gebakje:

Wat is het leven toch goed!