Wat hebben de pakweg 75 deelnemers (en hun passagiers) aan de Sint Hubertusrit van de Hippische Vereniging Epe het vandaag goed getroffen. Het was heerlijk weer voor een rit door de omgeving van Epe, met als verste punt Boerderij Buitengewoon in Tongeren. Maar ze werden toch nog nat.

Traditie bij de Sint Hubertusrit, genoemd naar de patroonheilige van de jacht, is dat de paarden en mensen op de bok, in de wagen en op het zadel bij de voormalige R.K.kerk aan de Hoofdstraat worden gezegend door meneer pastoor. Hij sprenkelde rijkelijk met wijwater en dat maakte voor een aantal deelnemers de recreatieve rit tot een rit met een hindernis. Sommige paarden vonden het doodeng, zo’n mens met een ‘kwast’ die hun richting op werd gezwaaid en wilden zich het liefst snel uit de benen maken. Het kostte de mensen in het zadel heel wat moeite hun dier weer in het gareel te krijgen.

De zegening is niet het enige vertrouwde element van de traditierijke Sint Hubertusrit. Vrijwel alle deelnemers zijn gekleed in de stijl van de jacht, de heren van het Sint Maartensgilde vormen een erewacht bij de kerk en de Vlijthoornbloazers uit Wapenveld brengen er een saluut met hun jachhoorns. Tel daarbij op dat op veel bokken ook één of meer honden zitten en je hebt een verklaring voor het feit dat er altijd massa’s mensen staan te kijken, fotograferen en filmen.

Voor de deelnemers kreeg het evenement na de officiële start een prettig vervolg. Een mooie route door naarmate de tijd verstreek steeds zonniger herfstbossen, een sfeervolle pauze met hapjes met wildpaté en drankjes bij Zorgboerderij Buitengewoon in Tongeren en een afsluitend buffet met veel wildgerechten maakten de Sint Hubertusrit tot een tocht waarvan veel deelnemers nu al weten dat zij volgend jaar weer van de partij zullen zijn.

Het Sint Maartensgilde begeleidt de eerste deelnemers van de Bloemstraat naar de voormalige R.K.kerk.

,,Rustig maar jongens, er gebeurt niks.''

,,Wat wil dat mens van me?''

,,Hij wil me slaan!''

,,Help, ik word nat!''

,,Wegwezen hier!''

,,Gooi maar wat water op m'n tong.''

Hij bedoelde het zo goed, maar lang niet alle paarden vertrouwden de pastoor.

,,Ik ga even op een veilige afstand staan.''

Ook een jachthond kreeg de zegeningen. Hij spetterde een deel van het water even later al schuddend terug. ,,Jij mij nat maken? Ik jou ook nat maken!''

Het zit er weer op, het Sint Maartensgilde loopt met tromgeroffel weg.

De Vlijtbloazers blazen nog een afscheidsgroet.