Violeta mag wel eens voorgesteld worden, zodat je ook weet ook wie de fotograaf is van wie ik in twee columns natuurfoto's laat zien.

Violeta, een dochter van goede vrienden van ons, woont met haar ouders in een klein houten huisje midden in een bos op het condominium waar ook wij een huisje bezitten. Zij werkt in de stad als interieurarchitecte bij haar vader. In haar klein autootje overbrugt zij de afstand van 40 kilometer vijf maal per week. De weekenden zijn voor haar grote passie: de fotografie en vooral de macrofotografie.

Omdat ik een verslaafd volger ben van de drie grote wielerevenementen, de Giro d'Italia, Tour de France en de Vuelta a España, zit ik deze dagen (ik schrijf dit 27 mei) weer op mijn hometrainer achter de atleten van de Giro aan te fietsen.

Het is zondag 31 mei wanneer ik iets schrijf over ons Koningsfeest van gisteren, 30 mei. Het is wel het eind van de meimaand, maar nog net niet van de voorjaarsfeesten in Nederland. Daar staan de vrijheidsfeesten van begin mei en de koningsfeesten van eind april centraal.

Één dezer dagen las ik in 'Wetenschap en Technologie' een artikel over een spray die het zonlicht overdag absorveert en bij nacht aan de trottoirs en fietspaden een speciale verlichting geeft. Het kreeg van de uitvinder de naam van 'Starpath', 'Sterrenpad'.

In de gemeente Epe genieten de mensen van de lente. Inwoners, dagjesmensen en vakantiegangers wandelen of fietsen weer in de schitterende en afwisselende  omgeving, in frisgroene kleuren gestoken van de eerste bladeren. De bossen en heidevelden van de Dellen en de landschappen van het oude Tongeren worden weer door onze natuurliefhebbers gefotografeerd met dood en levend materiaal als hun objecten. Als de Epenaren de lente vieren, hebben wij hier in Brazilië de herfst.

Toen ik dit schreef was het spinnentijd in Nederland, met vele angstige, maar ook vele geïnteresseerde mensen. Spinnen roepen ook veel vragen op, wat eveneens het geval is met rupsen, het hoofdonderwerp van deze column.

Natuurlijk was mijn grote vriend en oud-leerling Eustáquo ook aanwezig op het feest van mijn 80ste verjaardag. Ik stel hem even voor. Hij werd begeleid door Rosana’s beste vriendin. Hij is de architect van ons Hemeltje.

Vóór mij, vanaf mijn zithoek, de televisie op onze slaapkamer. Het klokje erboven tikt de tijd weg. Onze labrador Frieda en de kat Manfred als moeder en zoon liggend op ons bed. In de verte, aan de andere kant van Rosana’s kantoortje, ligt onze nieuwe aanwinst Pituka vredig op de plaats van Frieda onder het open raam zich in de zon al slapend te verwarmen. Susie ligt achter mijn fauteuil op haar bedje.

Vogels komen niet meer bij ons op het Binnenhofje. Het dagelijkse bezoek van onze bem-ti-vi behoort tot het verleden. Alleen wat foto's staan nog in mijn archief en geheugen.