Barra Grande is een plek waar de Hollanders ook graag aan land wilden. Het woord 'Barra’ betekent eigenlijk een opeenhoping van zand en andere alluviaanse of aangeslibde elementen bij bijvoorbeeld de instroming van een rivier in de zee. Het zijn in dit geval stromingen in de zandvorming langs de kust. Of gewoon bij alluvium gevormde zandbanken langs de kust.

De namen Maragogi en Barra Grande zullen wel niet voorkomen in de Nederlandse geschiedenisboeken, ondanks dat zij een grote rol hebben gespeeld in de geschiedenis van de Nederlandse kolonie in Brazilië. Gedurende twee jaar of meer vonden er constant veldslagjes plaats tussen de Nederlandse en Portugese troepen daar aan de kust.

Als ik ergens ben, dan is het mijn gewoonte om de historie van de plek te ontrafelen. Zo ook gedurende onze korte vakantie van een week bij een strandhotel aan de noord-oostelijke kust.

Als tussendoortje even een waar gebeurd (Kerst)verhaal. In het laatste flatgebouw van onze doodlopende straat woont op de derde verdieping een stoere man met lange witte haren en een intens witte lange baard. Niemand weet zijn volledige naam. Hij is bij iedereen bekend als Papai Noël, want hij lijkt sprekend op de Kerstman.

Dit keer een serie foto’s van kleine wonderen met één uitzondering. De uitzondering is het beginpunt van wat ik laat zien. Dat komt overeen met mijn persoonlijkheid: ik zie het lelijke eerst en probeer dat weg te werken.

Tijdens onze wandelingen langs de stranden in de buurt van ons hotel tussen Maragogi 4 km zuidelijker en Barra Grande 2 km noordelijker komen we ook veel kinderen uit die twee plaatsen tegen en vallen de sociale verschillen tussen hen op.

Tegenover Maragogi, vanaf het strand 6 kilometer de zee in, vlak vóór de riffenrij, ligt een aantrekkelijke plek, waar bij eb tientallen natuurlijke zwembaden met een rijke (onder)wereld aan vissoorten en andere wezens. Die zwembaden trekken honderden  toeristen vanuit heel Brazilië en vooral ook vanuit Argentinië.

Na een vlieg- en busreis veilig en goed aangekomen in ons vakantiehotel. Onze eerste activiteit nadat wij ons op onze kamer op de tweede verdieping hadden geïnstalleerd was natuurlijk even het strand op om de zonnige sfeer van het blauwe zeewater in ons op te nemen en de omgeving wat te verkennen.

Ons rustige vakantiehotel ligt zo’n 4 kilometer boven het vissersstadje Maragogi. Dit eenvoudige en vooral arme stadje ligt tussen de twee hoofdsteden Recife (in de staat Pernambuco) en Maceió (staat Alagoas) en beide hebben een rol gespeeld tijdens de Nederlandse koloniale bezetting.

Zondag, 25 october: een  snikhete dag van ver over de 30 graden. In de wat koele avond volgden wij een Braziliaanse tv-documentaire over het Mauritshuis in Den Haag. Langs de statige, deftige zalen passeerden ons kunstwerken van de Nederlandse schilders van de Gouden Eeuw. Grote namen zoals Vermeer, Frans Hals, Jan Steen, Potter, Rembrandt en vele anderen werden met eerbied genoemd en sommige van hun werken vakkundig uitgelegd, zoals het ‘Meisje met de parel' en 'De Stier van Potter'.